Osmanlı Devlet Adamı
mutasarrıf, eğitimci
1840 yılında Kafkasya’da Soçi yöresinde doğdu. (1864) yılında Büyük Çerkes Sürgünü’nde, ailesiyle birlikte Anadolu’ya göç etti. Bandırma’nın Çinge köyüne yerleşti.
Ağır göç şartlarında önce Türkçe öğrendi. İstanbul’dan getirttiği kitaplarla kendi kendini yetiştirdi. Daha sonra İstanbul’a giderek memurluk yaptı. Çeşitli devlet memurluklarında bulundu. Suveyde (Suriye), Bandırma, Yenipazar, İstanköy, Humus ilçelerinde kaymakam olarak görev yaptı. İstanbul’da Zabtiye Nezareti’nde çeşitli görevlerde bulundu. Mirmiran rütbesiyle sivil paşa payesi verildi. Prizren, Ergiri ve Şarkikarahisar’da mutasarrıflık yaptıktan sonra emekli oldu.
Uyanık fikirli, yeniliği sever ve çalışkan bir zattı. Özellikle eğitim işlerinde çok önemli yenilikler gösterildi. Yazdığı yeni elifbayı bütün okullarda yeni usulle okutmaya, kurslar açarak bizzat öğretmenler yetiştirmeye büyük gayret sarf etti. Sancağı içerisindeki bütün köylere birer okul, birer cami, birer konuk odası ve her eve birer tuvalet yaptırdı. Köy köy dolaşarak bu işlerin yapılmasına bizzat nezaret etti. Böylelikle halkı bilgisizlikten, köyleri sağlıksız durumdan kurtarmaya çalıştı.
Bir taraftan halk eğitimiyle uğraşırken öbür tarafta hükümet içerisinde de ıslahatlar yaptı. Devlet işlerinin düzenle yönetilmesini sağladı. Mutasarrıflık görevinde bulunduğu zaman düzenli çalışmaları Ermeni ve Rumların hoşuna gitmedi.
Namık Kemal’in kişisel dostuydu. Zabtiye Nezareti’nde şube müdürü olarak bulunurken onun Avrupa’ya kaçmasına yardımcı oldu.
Emekli olduktan sonra İstanbul’a dönerek Üsküdar’da yerleşti. Çerkes folklorundan derlemeler yaptı.
30 Ekim 1916 tarihinde İstanbul’da vefat etti. Mezarı Selimiye Camii haziresindedir.