Behçet Necatigil

16 Nisan 1916 tarihinde İstanbul’da doğdu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu’nu bitirdi (1940). Kars Lisesi’nde başladığı edebiyat öğretmenliğini, İstanbul Eğitim Enstitüsü’nde (1960-Ekim 1972) sona erdirdi. 13 Aralık 1979 tarihinde öldü ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.

İlk şiiri, lisede öğrenciyken, Varlık Dergisi’nde çıkmıştı (Ekim 1935). Şiirde kırk yılını, doğumundan ölümüne, orta halli bir vatandaşın, birey olarak başından geçecek durumları hatırlatmaya; ev-aile-yakın çevre üçgeninde, gerçek ve hayal yaşantılarını iletmeye, duyurmaya harcadı. Arasıra, biçim yenileştirmelerinden ötürü yadırgandığı da oldu ama genellikle eleştirmenler, onun için, tutarlı ve özel bir dünyası olan bir şair dediler.

Düzyazılarından bazılarını Bile/Yazdı (1979) kitabında topladı. Almanca’dan çevirileri de olan Necatigil, radyo oyunları da yazdı, bu alandaki çabalarını Yıldızlara Bakmak (iki oyun, 1965), Gece Aşevi (beş oyun, 1967), Üç turunçlar (altı oyun, 1970), Pencere (dört oyun, 1975), kitaplarında topladı.

Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (1960) ve 220 Türk yazarından 750 roman, hikaye kitabı ve oyunun konu özetlerini veren Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü (1979), onun, öğretmenlik mesleğine ilişkin, ek çalışmalarıdır.

Eski Toprak ile 1957 Yeditepe Şiir Armağanı’nı, Yaz Dönemi kitabıyla da Türk Dil Kurumu 1964 Şiir Ödülü’nü kazandı. Hilmi Yavuz ve Ali Tanyeri’nin hazırladığı “Bütün Eserleri” Cem Yayınevi tarafından basıldı. Mektuplar’ı (1989) yayımlandı.

Çeviri şiirleri, “Yalnızlık Bir Yağmura Benzer” adlı kitapta toplandı (1984). “Bütün Eserleri”, Yapı Kredi Yayınlarınca yeniden yayınlanıyor. Ölümünden sonra ailesi tarafından düzenlenen Necatigil Şiir Ödülü, 1980’den beri verilmektedir.