gazeteci, yazar, yayıncı
1882 yılında Gelibolu’da doğdu, İstanbul’da Galatasaray Lisesi’ndeki öğrenimini tamamladıktan sonra Hukuk Mektebi’ne devam etti. 1906 yılında buradan mezun oldu. Bir süre avukatlık yaptıktan sonra 1909 yılında gazeteciliğe başladı. Qurrier d’ Orient, Le Jeune Turc, Tanin, Hak ve İkdam gazetelerinde makaleler yazdı. 1 Ocak 1918 tarihinden itibaren kendi gazetesi olan Âti, daha sonra İleri’yi çıkardı. Gelibolu milletvekili sıfatıyla son Osmanlı Meclis-i Mebusan’ına katıldı. Misak-ı Milli’nin hazırlanmasında görev aldı. Millî Mücadele’yi destekledi. İstanbul’un işgali üzerine Malta’ya sürüldü. Dönüşünde TBMM’ne girdi. 10 Şubat 1922’de Kanun-ı Esasî Encümeni Reisliği’ne seçildi. 1924 yılının sonlarında sahipliğini ve başyazarlığını yaptığı İleri gazetesi kapandı. 2 Kasım 1938’de İstanbul’da öldü.
Celâl Nuri İleri verimli bir gazeteci, siyaset, edebiyat ve fikir adamıdır. Gazete ve dergilerde üç bin civarında makale yazmıştır. Otuzun üzerinde kitabı vardır.
ESERLERİ:
Selanik Muhtırası
Taç Giyen Millet (1923)
Ahir Zaman
Anarsizim Hükümetsizlik Meslek-i Felsefesi
Türk İnkılâbı (1926)
Kendi Nokta-i Nazarımdan Hukuk-u Düvel
Havaici Kanuniyyemiz
Tarih-i Tedenniyat-ı Osmaniye
İttihad-ı İslam (1913)
Kadınlarımız
Hatem’ül Enbiya
İlel-i Ahlakıyyemiz (1916)
Tarih-i İstikbal
Müslümanlara Türklere Hakaret Düsmanlara Riayet ve Muhabbet
Mukadderat-ı Tarihiye
Türk Devrimi
Türk İnkılâbı
Uygarlık Çatısmasında Türkiye
Harpten Sonra Türkleri Yükseltelim
İştirak etmedigimiz Hareket
Kara tehlike (1918)
Kutup Musahebeleri
İlk Gramer
İlk Okuma Yazma Kitabı
Türkçemiz (1916)
Simal Hatıraları
Millet ve Meclis
Cografya-yı Tarih-i Mülk-i Rum
Devlet ve Meclis Hakkında Musahabeler (1932)
Dil ve Edebiyat Yazıları
Hiç Bilmeyenlere Türkçe Alfabe ve Hece
Perviz
Merhume
Ölmeyen: Masal
HAKKINDA YAZILANLAR
İleri Gazetesi
1919-1924 yıllan arasında İstanbul’da yayımlanan günlük siyasî gazete.
Celâl Nuri’nin (İleri), 1 Kânunusâni 1334’te (1 Ocak 1918) İstanbul’da çıkarmaya başladığı Âtî gazetesi, 10 Şubat 1335 (1919) tarihli 393. sayısında yayımlanan “Matbuata Kelepçe Vuruluyor” başlıklı imzasız bir yazı ve Celâl Nuri’nin Sadrazam Ahmed Paşa kabinesini tenkit eden başyazısı sebebiyle aynı gün süresiz olarak kapatılmışsa da ertesi günden itibaren İleri adıyla çıkmaya başlamıştır.
İleri 10 Mart 1336 (1920) tarihinde kapatılınca Ahvâl adıyla yayımını sürdürmüş. İstanbul’un İtilâf devletlerince işgali günlerinde yayımı durdurulunca da tekrar İleri adıyla yayımına devam etmiştir.
İleri gazetesinde yer alan fikir yazılarının daha çok I. DünyaSavaşı. Rus İnkılâbı, Mütareke, Millî Mücadele, I. Büyük Millet Meclisi, saltanatın kaldırılması, Lozan Antlaşması, Cumhuriyet’in ilânı ve hilâfetin kaldırılması konularında yoğunlaştığı görülmektedir.
Mondros Mütarekesi’ni takip eden aylarda Celâl Nuri, Batılı bir devletin mandasını kabul etme fikrini şiddetle reddederek bu konuda hazırladığı lâyihada tarafsız devletlerden Türkiye’nin sınırlarını çizmelerini istemiş, kanun teklif etme hakkına sahip bir Meclis-i A’yân kurulmasını, bu meclisin bir kısım üyelerinin memleketin seçkin şahsiyetlerinden, diğer bir kısmının da düvel-i muazzamanın tavsiye edeceği yabancı devletlerden seçilip padişah tarafından tayin edilmesini teklif etmiştir.
Kuvâ-yi Milliye karşısındaki tavrı başlangıçta açık olmayan gazetede Celâl Nuri’nin “Sivas Kongresi Hey’et-i Temsîliyye-si Reisi Mustafa Kemal Paşa Hazretleri’ne başlıklı yazısından itibaren Kuvâ-yi Milliye desteklenmeye başlanır.
Bununla beraber Kuvâ-yi Milliye’nin görevinin muvakkat olduğu da vurgulanır. İstanbul’un işgal edilmesi (16 Mart 1920) ve Celâl Nuri’nin tutuklanıp Malta’ya sürülmesinden sonra İleri bazan kapanarak, bazan da ismini değiştirerek yayımını sürdürmeye çalışır.
3 Kasım 1921’de sürgünden dönen Celâl Nuri Ankara’ya geçer ve Gelibolu mebusu sıfatıyla I. Büyük Millet Meclisi’ne katılır. Bu tarihten itibaren de İleri Millî Mücadele’nin âdeta sözcüsü olur.
Celâl Nuri’nin Kânûn-ı Esâsî Encümeni reisi olmasıyla gazetenin bundan sonraki yayın döneminde I. Büyük Millet Meclisi’nin çalışmalarına geniş şekilde yer verilerek meclisteki bazı şahsiyetler daha yakından tanıtılır ve Ankara’nın o günlerdeki havası anlatılır.
Saltanatın kaldırılması üzerine İleri gazetesi mecliste yapılan konuşmaları, verilen takrirleri, alınan kararı ve bunun mecliste ve Ankara sokaklarındaki ilk tepkilerini hemen o gece yazmıştır.
Gazetenin bu andan itibaren Osmanlı tarihine karşı olumsuz bir tavır takındığı ve yeni siyasî otoritenin yerleşebilmesi için büyük çaba harcadığı görülmektedir.
Gazete Suphi Nuri’yi Lozan’a göndermek suretiyle barış görüşmelerinin bütün safhalarını okuyucularına aktarmış, antlaşmayı büyük bir başarı olarak takdim etmiş ve Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde tasdik edilmesi yönünde yayım yapmıştır.
İleri gazetesinde Eylül 1923’ten itibaren Cumhuriyet’le ilgili haber ve yorumlar görülmeye başlar. Celâl Nuri’nin bu sırada Kânûn-ı Esâsî Encümeni’nde mazbata muharriri olması. Cumhuriyet’in ilanıyla ilgili ilk haberleri asıl kaynağından alma ve yayımlama konusunda gazeteyi avantajlı duruma getirir.
26 Eylül 1339 (1923} tarihinde yayımlanan “Cumhûriyyet-i Seniyye” adlı başmakalesiyle Cumhuriyet’in lehine bir kamuoyu oluşturma çabası içine giren Celâl Nuri, daha sonraki bazı yazılarında Cumhuriyet’in bizim için yeni bir idare tarzı olmadığı ve “şer’-i şerife” aykırı düşmediği görüşü üzerinde durmuştur.
Cumhuriyet’in ilânından sonra gazetede yayımlanan yazılar, bir yandan bu yeni rejimin yumuşatılıp bünyemize nasıl uydurulacağı, bir yandan da muhaliflerin nasıl susturulacağına dair teklif ve görüşleri ihtiva etmektedir.
Hilâfetin kaldırılmasından önce İleri gazetesinde halife ve hilâfetle ilgili yazılarda genellikle saygılı bir üslûp kullanılmış, ancak bu tavır “Hilâfet ve Âlem-i İslâm” başlığını taşıyan imzasız yazıyla (26 Şubat 1340) değişmeye başlamıştır. Bu yazıda bütün İslâm âlemine ait bir makam olan hilâfetin tahsisatının yalnız Türk’ün zayıf omuzlarına yükletilmesinin ne dereceye kadar doğru olduğu sorulmaktadır.
“İleri!” başlığını taşıyan ertesi günkü yazıda Celâl Nuri millî hükümetin, hareketine engel olması muhtemel bütün “mazi süprüntüleri”ni ortadan kaldıracağını söylemektedir.
İlerinin 28 Şubat 1340 (1924) tarihli sayısında “Hilâfet Makami’nın İlgası” haberi, teklifin sahibi olan mebusların halife ve hilâfeti küçük düşürücü cümleleriyle verilmiştir. Bu dönemde hükümetin resmî yayın organı gibi hareket eden gazete bu açıdan Cumhuriyet’in İlk yılları konusunda önemli bir kaynak teşkil eder.
İleri gazetesinin kapanması da olaylı olmuştur. 9 Eylül zaferi üzerine İstanbul’dan kaçan Rum ve Ermeniler’in Lozan Antlaşması’ndan sonra kanunsuz yollarla tekrar yurda dönmelerine kolaylık sağlayan birtakım devlet memurlarının, bu arada bazı mebusların suçlu bulunmasının yanında Yunus Nadi ve Kılıç Ali Bey’in dahil olduğu bir İş komitesi teşkil edilmek istenmiştir. Komitenin maksadı imtiyaz almak, İstanbul ve Ankara’daki resmî dairelerde iş takibi yapmak ve bu yolla toplanacak parayı bölüşmektir. Celâl Nuri, “Mebusların Masuniyeti” adlı makalesinde bu meseleyi ele almış ve mebusların dokunulmazlıklarının kaldırılmasını meclisten talep etmelerini ve mahkeme huzurunda temize çıkmalarını istemiştir.
Bu neşriyat üzerine Kılıç Ali, arkadaşı Rauf Bey’le (Orbay) birlikte İleri gazetesine giderek tabancasının kabzasıyla Celâl Nuri’yi başından yaralamış, gazete, ertesi gün olayı Celâl Nuri’nin başı sargılı bir fotoğrafıyla manşetten vermiştir (31 Temmuz 1 340).
Bu tarihten itibaren İleri gazetesiyle Cumhuriyet gazetesi arasında dönemin dikkate değer basın kavgalarından biri yaşanmıştır.
Bu kavgada İleri Cumhuriyet’in sahtekârlık değil fazilet, dürüstlük ve açıklık rejimi olduğunu savunur. Ancak bütün önemli mevkiler Celâl Nuri’nin muhalifleri tarafından tutulmuş olduğu için yapılan tahkikat neticesinde yaralama hadisesinin bir “cünha” mahiyetinde olduğu kabul edilir ve gazete 1 Kânunuevvel 1340 (1924) tarihinde kapanır.
İleri gazetesinde dil ve edebiyat üzerine bilhassa edebî şahsiyet ve eserler hakkında tenkit mahiyetinde yazılar yayımlanmış, hikâye ve roman tefrikaları ile şiirlere de yer verilmiştir.
Gazetenin dili Arapça, Farsça kelime ve terkiplerle doludur ve gününe göre oldukça ağır sayılır.
İleri’nin yazar kadrosunda Celâl Nuri ve Suphi Nuri’nin yanı sıra başlıca şu isimler bulunmaktadır:
Hüseyin Rahmi (Gürpınar), Abdülhak Hâmid (Tarhan), Rıza Tevfik (Bölükbaşı), Faik Âli (Ozansoy). Süleyman Nazif, Sâmipaşazâde Sezai, Ali Emîrî, Mehmed Zeki, Rauf Yekta, Mehmed Atâ, Hüseyin Dâniş(Pedram). Sedat Simavi, Kılıçzâde Hakkı, Fatma Aliye, Ercümend Ekrem (Talu), Aka Gündüz, Selim Nüzhet (Gerçek), Sâüh Zeki, Yahya Kemal (Beyatlı). Ruşen Eşref (Ünaydın). Bahâeddin Tevfik, Ahmed Mazhar Müfit (Kansu), Feridun Fikri (Düşünsel). Abdülhak Şinasi (Hisar), İbnürrefik Ahmed Nuri (Sekizinci), Cenab Şahabeddin, Halil Lutfi (Dördüncü). Ziya Gökalp, Mahmud Esad (Bozkurt).