Celal Sıtkı Gürler

Ailesi Kütahya’lıdır. Memur olan babasının görev yaptığı Bilecik ve Söğüt’te ilköğrenimini tamamladı. Ailesi Kütahya’ya dönünce idadiye devam etti. Bir süre sonra Ankara’ya giderek Ankara Lisesi’ne kaydoldu ve buradan mezun oldu. Liseden sonra yazıldığı İstanbul Öğretmen Okulu’nu başarıyla tamamladı.

Simav Numune İlkokulu’nda öğretmenlik yaptı (1926-1927). Selim Sırrı Tarcan Beden Terbiyesi Kursu’ndan diploma alarak önce Balıkesir Öğretmen Okulu’nda (1927-1931), daha sonra Denizli Ortaokulu, Öğretmen Okulu ve Lisesi’nde beden eğitimi öğretmeni ve müdür yardımcısı olarak çalıştı (1931-1933). 1934’te İstanbul Üniversitesi’nden sınava girerek Türkçe Öğretmenliği Belgesi aldı. Denizli Lisesi’nde Türkçe öğretmeni ve müdür yardımcısı olarak çalıştı (1934-1937). 1937’de Bursa Lisesi Türkçe öğretmenliğine atandı ve vefatına kadar vazifesine devam etti.

27 Ekim 1949’da pankreas iltihabı şüphesiyle ameliyata alındı, ancak kurtarılamadı. Kabri, Emir Sultan Mezarlığındadır.

Kütahyalı olan Gürler, vatan ve millet sevgisiyle dolu; edebiyata meraklıydı. Lise yıllarından itibaren yazı yazmağa başlamış (Güler 2010); ancak bunları yıllar sonra bastırabilmişti. Türk çocuklarına yönelik eserler yazdı.

Gürler’in edebî kişiliğini etkileyen ana konu Türk milleti, Kurtuluş Savaşı, Cumhuriyet ve Atatürk’tür. “Atam” şiirinde Türk milleti ve Atatürk vurgusunu çok güçlü kavramlarla ifade eder.

Babasının memuriyeti ve kendi öğretmenliği sırasında Kütahya dışında gurbette yaşamasına rağmen yazarın Kütahya’ya gönülden bağlı olduğu anlaşılmaktadır. Şiirlerinde ve hikâyelerinde yer yer Kütahya’ya değinir. Porsuk adlı hikâye kitabında yer alan otuz hikâyenin çoğunda Kütahya anlatılmaktadır.

Celal Sıtkı Gürler’in şiir dili yalındır. Dağlar isimli kitabında yer alan kırk beş şiir içinde “Dağlar”, “Dağlar ve Akar Sular”, “Pınar Başı” ve “Çınarın Yaprakları”’nda soğuk pınarları ve çınarlarıyla meşhur memleket havasını yöresel kelimelerle anlatmaktadır.