Hamiyet Yüceses Biyografisi
Türk Sanat Müziği sanatçısı.
Hamiyet Yüceses, 20 Haziran 1916 tarihinde İstanbul’da doğmuştur. Annesi Kadriye Hanım, babası marpuç tüccarı Halil Efendi’dir. Hacı Kadın İlkokulu’nda okudu. Küçük yaşlarda sesinin güzelliği ile dikkat çekti. Hafız Burhan hayranı idi. Haseki’deki Hacı Kadın İlkokulu’nda okudu.
Hamiyet Yüceses, babasının işlerinin bozulması nedeniyle 1927 yılında 11 yaşındayken Burhaniye’de ilk profesyonel konserini verdi. 4-5 yıl boyunca Anadolu’nun birçok şehrinde çalıştıktan sonra Gaziantep‘te uzun bir süre kaldı. Şöhreti İstanbul‘a kadar geldi. 1932 yılının başlarında Beyoğlu’nda ünlü Londra Birahanesi’nde Safiye Ayla Targan‘nın kadrosunda gazino çalışmalarını başlattı.
Selahattin Pınar, Sadettin Kaynak, Yesari Asım Arsoy, Mısırlı İbrahim ve Bimen Şen‘den özel dersler alan Hamiyet Yüceses, 1932 yılı Temmuz ayında Kadıköy Mısırlıoğlu Bahçesi’nde düzenlenen yarışmada Türkiye Ses Kraliçesi seçildi. 1933 yılında eski İstanbul Radyosu‘nda programlara çıktı. Sahibinin Sesi, Columbia ve Odeon firmalarına plaklar doldurdu.
1934 yılında Soyadı Kanunu çıktığında Sadettin Kaynak ve Selahattin Pınar‘ın ısrarı ile “Yüceses” soyadını aldı.
Sadettin Kaynak, Hamiyet’in sesine göre besteler yaptı: O Dudaklar, Yasemen, Kirpiklerinin Gölgesi gibi. Bu plaklar, devrinde satış rekorları kırdı.
1940 yılında deniz astsubayı Fethi Yüceses ile evlendi. Eşi astsubay Fethi Yüceses’i 14 Temmuz 1942 tarihinde, denizcilik tarihinde Atılay faciası olarak geçen, Atılay adlı denizaltının batmasıyla kaybetti. Bu acıyla söylediği “Gitti de Gelmeyiverdi” şarkısı çok meşhur oldu.
Hamiyet Yüceses’in şöhreti; güftesi Abdülhak Hamit Tarhan‘a, bestesi Mehmed Baha Pars‘a ait olan, seslendirmesi oldukça zor, “Makber” adlı şarkıyla daha da arttı.
1944 yılında Kemal Mollaoğlu ile evlendi.1944 yılında yapılan bu evlilik 1955 yılı sonlarında ayrılık ile bitti. 1956 yılında Cumhuriyet Gazinosu’nda sahnede şarkı söylerken dinleyiciler arasında bulunan genç tıp fakültesi öğrencisi Osman Sabuncu’nun isteği olan şarkıyı okuyarak 40 yıl sürecek bir evliliğin temelini attı. Aynı dönemde İstanbul Belediye Konservatuvarı Türk Müziği İcra Heyeti’nde görev aldı. 1946’da Hacı Arif Bey‘in Bakmıyor Çeşm-i Siyah şarkısını, araya bir gazel ilave ederek okuması çok ilgi çekti. 1949 yılında bu şarkıyı Odeon plaklarına okudu. Rekoru bugün bile kırılamayan bir satış yaptı.
1949 yılında açılan yeni İstanbul Radyosu‘nda 1953 yılı sonlarına kadar emisyon aldı. 1950 yılında radyodan aldığı ücreti üniversite talebeleri’ne bağışladı. Üniversite Talebe Birliği’de her yıl düzenledikleri Edebiyat Yarışması’nda “Hamiyet Mükafatı” adı ile ödüller dağıttı.
Efsuncu Baba, Affet Beni Allahım, Kanun Namına, Soygun, İncili Çavuş, Mahallenin Namusu, Saz Ve Caz filmlerinde şarkı söylerken göründü.
Suriye, Lübnan, Kıbrıs, İsrail, Almanya ve ABD‘de konserler verdi. BBC Radyosu’nda da program yaptı.
Taşlık Gazinosu, Maksim Gazinosu, Küçük Çiftlik Parkı, Kristal Gazinosu gibi dönemin İstanbul’unun en ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıktı. O dönemleri hatırlayanların ilk söyleyecekleri şu kelimeler olur. Hamiyet Yüceses Taksim meydanında bulunan Kristal Gazinosunda “Bakmıyor Çeşm-i Siyah” şarkısını söylerken dışarıda trafik durur, gazino müşterilerinden daha büyük bir kalabalık meydanda birikir, ancak şarkı bittiğinde her şey normale dönerdi.”
Evlilikleri :
1.eşi: Fethi Yüceses (e. 1940–1942), Hasan adında bir oğlu oldu.
2.eşi: Kemal Mollaoğlu (e. 1944–1955),
3.eşi: Osman Sabuncu (e. 1956–1996),
Hamiyet Yüceses, hayatının son dönemlerini Datça’daki geniş bahçeli evinde geçirmeyi tercih etti. 10 Temmuz 1996’da kalp ve solunum yetmezliği şikayetiyle hastaneye kaldırıldı. Yoğun bakımda kaldıktan sonra beyin kanaması geçirdi ve ardından aynı gün 80 yaşında hayata veda etti.
Hamiyet Yüceses, 10 Temmuz 1996 tarihinde Muğla, Marmaris’de 80 yaşında ölmüştür. Cenazesi İstanbul‘a getirilmiştir. Karacaahmet Mezarlığına gömülmüştür.