Orhan Duru

İstanbul Rumelihisarı’nda 18 Aralık 1933’de doğan Orhan Duru, 1956 yılında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi’nden mezun olduktan sonra aynı fakültede bir süre asistanlık yaptı.

Daha sonra gazeteciliğe yönelen Duru, Ulus’ta başladığı mesleğini Cumhuriyet, Milliyet, Güneş ve Hürriyet gazetelerinde sürdürdü. Duru, gazetecilik kariyerinde muhabir, parlamento muhabirliği, haber müdürlüğü ve yazı işleri müdürlüğü gibi görevlerde bulundu.

Öykü ve deneme yazarlığının yanı sıra tiyatro uyarlamaları da bulunan Duru’nun ilk öyküsü, 1953 yılında Küçük Dergi’de yayımlandı. ”Mavi”, ”Evrim”, ”Yeni Ufuklar”, ”Pazar Postası”, ”Yelken ve Dost” dergilerindeki yazılarıyla dikkat çeken Duru, ”Ağır İşçiler” adlı öyküsüyle ”1970 TRT Sanat Ödülleri Yarışması”nda başarı ödülü kazandı.

”Bırakılmış Biri (1959)”, ”Denge Uzmanı (1962)”, ”Ağır İşçiler (1974)”, ”Yoksular Geliyor (1982)”, ”Şişe (1989)”, ”Bir Büyülü Ortamda (1991)”, ”Kısas-ı Enbiya (1979)”, ”Kıyı Kıyı Kent Kent (1977)”, ”Hormonlu Kafalar (1992)”, ”İstanbulin (1995)”, ”Küp (2008)”, ”O Pera’daki Hayalet (1996)”, ”Sierra Madre’nin Hazineleri (B. Traven’den)”, ”Gizli Tarih (Prokopius’tan)”, ”Çağdaş Fizikte Doğa (Werner Heisenberg’den)” adlı öykü, deneme, anı ve çeviri eserleri bulunan Duru, ayrıca tiyatroya da ”Durdurun Dünyayı İnecek Var (1968 – Antony Newley ve Leslie Bricuss’tan)”, ”Sınırdaki Ev (1970 – Slawomir Mrozek’ten)”, ”Üzbik Baba (1990 – Alfred Jarry’nin Kral Übü’sünden)” adlı eserleri uyarladı.

Türk öykücülüğünün önde gelen isimlerinden gazeteci-yazar Orhan Duru, 25 Ocak 2009 tarihinde İstanbul’da vefat etti.

Bir süredir tedavi gördüğü Surp Agop Hastanesi’nde saat 02.30’da vefat eden 76 yaşındaki Duru’nun cenazesi, 27 Ocak Salı günü Teşvikiye Camisi’nde kılınacak öğle namazından sonra Aşiyan Mezarlığı’nda toprağa verildi.